Аутор: dev.healthmedicbolnica.rs

ŠTA JE ANALNA FISURA?

Analna fisura je mali rascep sluznice anusa (čmara). To je ranica  koja se nalazi odmah neposredno iznad linije čmara, najčešće na zadnjoj  strani analnog kanala. Zbog rascepa sluznice mišićno tkivo je direktno  izloženo uticaju spoljašnje sredine što dovodi do jakog bola i krvarenja  tokom i nakon pražnjenja. Fisura može nastati nakon porođaja, kao  posledica naprezanja ili kao posledica dugih epizoda proliva (dijareje)  ili opstipacije (zatvora). Analna fisura može nastati u bilo kojoj  životnoj dobi, ali se najčešće viđa kod beba i male dece. Najčešće  spontano zarasta nakon 4-6 nedelja, tako da njen nastanak uglavnom ne  predstavlja ozbiljan problem. Preparati koji omogućavaju omekšavanje  stolice i topikalni preparati protiv bolova mogu doprineti bržem procesu  zarastanja i smanjiti nelagodnost tokom i nakon pražnjenja. Ukoliko  nakon ovog tretmana ne dolazi do poboljšanja stanja može se primeniti  hirurško lečenje.

SIMPTOMI I ZNACI POSTOJANJA ANALNE FISURE

Simptomi i znaci su: bol tokom i/ili nekoliko sati nakon pražnjenja;  opstipacija (zatvor); sveža krv na stolici; sveža krv na toalet papiru;  vidljiv rascep sluznice anusa ili analnog kanala; osećaj svraba ili  peckanja oko anusa (čmara); nelagodnost tokom mokrenja; učestalo  mokrenje; nemogučnost mokrenja; neprijatan miris tokom pražnjenja.

KOJI SU UZROCI NASTANKA ANALNE FISURE?

• Analna fisura može nastati kao posledica povrede anusa ili analnog  kanala. Uzrok povrede može biti: hronični zastvor (opstipacija),  naprezanje tokom pražnjenja, naročito ako je stolica črvsta i/ili suva,  produžen proliv (dijareja), analni seks, rastezanje anusa i analnog  kanala, uvođenje stranog tela u anus.
• Drugi uzroci nastanka analne  fisure mogu biti: nepražnjenje creva tokom dugog vremenksog perioda,  uzak/spastičan (izrazito napet) analni sfinkter, prisustvo ožiljaka u  anorektalnom delu, Kronova bolest ili ulcerozni kolitis (inflamtorne  bolesti creva),rak anusa, leukemija, infekcije, smanjen dotok krvi do  anorektalne regije. Analna fisura često nastaje kod žena nakon porođaja  ili kod male dece.

KO JE U RIZIKU OD NASTANKA ANALNE FISURE?

• Zbog i dalje nejasnog razloga analne fisure se često javljaju kod  male dece. Kod oko 80% beba tokom prve godine života dolazi do nastanka  analne fisure. Starije osobe su takođe sklone nastanku rascepa sluznice  zbog smanjenog dotoka krvi u anorektalnu regiju. Tokom i nakon porođaja  žene su u riziku od nastanka anlne fisure zbog naprezanja.
• Ljudi  koji boluju od inflamatornih bolesti creva, kao što su Kronova bolest i  ulcerozni kolitis su u većem riziku od nastanka analne fisure. Upala  sluznice creva oko anusa dovodi do povećane sklonosti ka nastanku  analnih fisura kod ovih bolesnika. Ljudi koji se često naprežu tokom  pražnjenja i čija je stolica čvrsta su skloniji nastanku analne fisure.

KAKO SE LEČI ANALNA FISURA?

• Cilj lečenja analne fisure je smanjenje nelagodnosti i krvarenja  tokom i nakon pražnjenja smanjenjem pritiska u analnom kanalu  omekšavanjem stolice. Lečenje se započinje konzervativnim tretmanom koji  uključuje: sprečavanje opstipacije korišćenjem sredstava koji  omekšavaju stolicu, pojačan unos tečnosti, izbegavanje napitaka sa  kofeinom (zato što dovode do dehidratacije), namirnice bogate vlaknima,  tople kupke 10 do 20 minuta dnevno u cilju opuštanja (relaksacije)  analnog sfinktera, pažljivije čišćenje anogenitalne regije, sprečavanje  naprezanja i dugog sedenja na wc šolji, korišćenje vazelina u cilju  vlaženja anorektalne regije.
• Konzervativni tretman dovodi do  zalečenja analne fisure u 80-90% slučajeva nakon nekoliko nedelja do  nekoliko meseci. Kada konzervativni tretman ne dovede do poboljšanja  može se pokušati i sa: čepićima (supozitorijima), penom ili kremom sa  hidrokortizonom u cilju smanjenja upale; primena različitih krema ili  masti (na bazi topiklanih relaksanata ili topikalnih anestetik); krem  ili mast sa nitroglicerinom ili Ca blokatorom (u cilju opuštanja analnog  mičića i porasta protoka krvi u toj regiji). Primena injkcije sa  botulinskim toksinom tip A (Botox) direktno u analni sfinkter u cilju  privremene paralize analnog sfinktera, što dovodi do smanjenja bola i  ubrzavanja zarastanja rascepa.

KAKO SE IZVODI HIRURŠKO LEČENJE ANALNE FISURE?

• Pre odluke o potrebi za hirurškim lečenjem doktor će obaviti  pregled i određene testove na osnovu koijh može da zaključi zašto  konzervativni tretman nije bio uspešan.
• Hirurška intervencija  najčešće podrazumeva presecanje jednog dela unutrašnjeg analnog  sfinktera. Ovom metodom se smanjuju bol i spazam i olakšava zarastanje  rascepa. Presecanje unutrašnjeg analnog sfinktera nadalje onemogućava  kontrolu pražnjenja creva. Može postojati mogućnost da odmah nakon  operacije idete kući (po potrebi može biti potrebno da ostanete u  bolnici). Bol se smanjuje nakon nekoliko dana, a za kompletno zarastanje  rascepa potrebno je nekoliko nedelja.

DA LI MOŽE DA SE SPREČI RAZVOJ ANALNE FISURE?

• Kod dece možete sprečiti nastanak analne fisure tako što ćete  redovno menjati pelene i adekvatno tretirati analnu fisuru i sprečiti  nastanak opstipacije (ukoliko su ovo uzroci za nastanak analne fisure).
•  Kod odraslih je potrebno da se anorektalna regija održava suvom, da se  regija briše mekim i pamučnim sredstvima, izbegavajte korišćenje grubog i  mirisnog toaletnog papira.

Šta su hemoroidi i kako se leče?

Hemoroidi ili šuljevi predstavljaju uvećane, otečene i upalom  zahvaćene vene u završnom delu debelog creva- anusu i rektumu (čmaru).  Hemoroidi mogu nastati kao posledica naprezanja tokom pražnjenja ili  povećanog pritiska u trbuhu, koji rezultuje povećanjem pritiska u venama  (najčešće usled odmakle trudnoće ili zbog drugih razloga). Hemoroidi  mogu biti lokalizovani u samom rektumu (unutrašnji hemoroidi) ili se  mogu razviti na koži oko anusa (spoljašnji hemoroidi). Hemoroidi  predstavljaju uobičajenu pojavu i smatra se da više polovine osoba posle  50 godine ima probleme sa svrabom kože oko rektuma, osećajem  nelagodnosti pri pražnjenju i pojavom sveže krvi u stolici što može biti  posledica postojanja hemoroida. U najvećem broju slučajeva hemoroide je  moguće lečiti sprovođenjem posebnog režima ishrane, adekvatnom  higijenom kože oko čmara i lekovima za lokalnu upotrebu. Osobe koje ne  odgovore adekvatno na nehirurške mere lečenja, mogu biti kandidati za  hirurško lečenje hemoroida.

Tipovi hirurških intervencija

• Hirurško lečenje hemoroida može biti opcija, ukoliko nehirurškim  tretmanom nisu postignuti adekvatni rezultati, ukoliko postoji krvarenje  iz hemoroida ili su oni veom bolni. Postoji nekoliko opcija:
•  Hemoroidektomija je naziv za hirurško uklanjanje hemoroida. Tokom  hemoroidektomije hirurg pravi rez oko anusa, kako bi uklonio hemoroide.
• Postoje i druge opcije koje uključuju minimalno invazivnu hirurgiju:
• Lasersko uklanjanje hemoroida koje predstavlja preciznu proceduru kojom se laserski tkivo hemoroida spaljuje.
•  Ligacija (podvezivanje) hemoroida uz pomoć gumice predstavlja proceduru  koja podrazumeva postavljanje gumice na bazu hemoroida čime se prekida  dotok krvi i ishranjivanje tkiva hemoroida. Ova intervencija se radi u u  delu anusa koji ima manje receptora za bol, tako da je procedura manje  bolna.
• Skleroterapija je procedura kojom se hemijsko sredstvo  ubrizgava u krvni sud koji ishranjuje hemoroide, čime se taj krvni sud  uništava i prekida se snabdevanje krvlju.
• Iako su minimalno  invazivne procedure manje bolne i praćene manjim brojem komplikacija,  hemoroidektomija može obezbediti bolje dugoročne rezultate.

Rizici

• Hirurško uklanjanje hemoroida je bezbedna procedura koja se često  obavlja. Kao i svaka operacija praćena je rizikom od nastanka krvarenja,  infekcije ili neželjenih rekacija na anesteziju.
• Nakon operacije  pacijenti mogu imati poteškoće sa mokrenjem, u smislu da im je teško da  se opuste i omoguće oticanje mokraće. Može doći do povrede analnog  sfinktera, što može dovesti do bola ili nevoljnog pražnjenja creva  (fekalne inkontinencije).

Terapija bola nakon hirurškog uklanjanja hemoroida

• Najčešća tegoba nakon operacije je bol, naročito prilikom pokreta  creva. Lekovi protiv bolova, kao što su paracetamol ili ibuprofen mogu  omogućiti uklanjanje bolova. Nemojte uzimati lekove bez prethodne  konsultacije sa lekarom. Topla kupka može pomoći u smanjenju bolova.  Uzimanje lekova koji omogućavaju održavanje stolice mekom može sprečiti  naprezanje usled opstipacije (zatvora). Naprezanje može dovesti do  ponovne pojave hemoroida.
• U najvećem broju slučajeva oporavak  nakon hemoroidektomije traje oko 2 nedelje. Ponekad je za potpun  oporavak potrebno 3 do 6 nedelja.

Kako se može sprečiti ponovna pojava hemoroida?

• Najbolji način za sprečavanje ponovne pojave hemoroida je  održavanje stolice mekanom i sprečavanje naprezanja usled nastanka  zatvora. Ovo se može postići Ishranom bogatom vlaknima i adekvatnom  hidracijom (6 do 8 čaša tečnosti dnevno).
• Ukoliko je potrebno mogu se koristiti suplementi bogati vlaknima.

ŠTA JE FORMIRANJE KOLOSTOME?

Hirurško formiranje kolostome je operacija kojom se pravi otvor preko  kog se debelo crevo otvara na prednjem trbušnom zidu. Kolostoma se može  formirati od jednog ili oba kraja debelog creva koji se povezuju sa  kožom. Oko kolostome postavlja se kesa za skupljanje sadržaja, koja se  kada je potrebno prazni ili menja. Formiranje kolostome može se obaviti  kao pojedinačna operacija ili u sklopu neke druge operacije i to  otvorenom (klasičnom) ili laparoskopskom tehnikom. Kolostoma se može  formirati i pre hemio ili radioterapije kod bolesnika sa karcinomom  završnog dela debelog creva (anusa ili rektuma). Očekuje se da u bolnici  provedete 3-5 dana (po potrebi i duže).

KAKO SE IZVODI?

• Kolostoma se formira tako što hirurg pravi otvor na prednjem  trbušnom zidu. Ukoliko se formira terminalna kolostoma onda se samo  gornji deo debelog creva prišiva za kožu. Drugi deo creva se uklanja ili  zašiva i ostavlja u trbuhu. Ponekad hirurg pravi “loop” kolostomu koja  podrazumeva da se i ushodni i nishodni deo debelog creva prišivaju za  prednji trbušni zid.
• Najčešće se formiranje kolostome izvodi  laparoskopskom hirurškom tehnikom. Operacija se izvodi z pomoć  specijalnih hirurških instrumenata i instrumenta sa video kamerom na  vrhu (laparoskopom). Ovi instrumenti se u trbuh uvode kroz male rezove  na trbuhu.

POTENCIJALNI RIZICI

• Kao i svaka operacija i ova je praćena rizikom od nastanka  određenih komplikacija. Tokom boravka u bolnici nosićete specijalne  kompresivne čarape i dobijati injekcije koje se daju pod kožu  (subkutano) u cilju sprečavanja nastanka krvnih ugrušaka (tromboze).  Veoma retko dolazi do krvarenja ili infekcije.
• Ponekad može doći do  curenja sadržaja u nivou spoja (anastomoze) creva. Rizik od curenja  sadržaja najveći je kod osoba koje imaju Kronovu bolest ili uzimaju  kortikosteroide. Ukoliko dođe do ove komplikacije može biti potrebno da  uzimate antibiotike kako bi se curenje smanjilo ili može biti potrebno  da doktor plasira drenažni kateter kroz trbušni zid uz pomoć kog se  evakuiše tečnost.
• Ponekad može biti potrebno više vremena da se  funkcija creva vrati u normalu. Ukoliko ne dođe do uspostavljanja  normalne funkcije creva može nastati stanje koje se naziva ileus, koje  može biti praćeno bolom u trbuhu, distenzijom creva i povraćanjem.  Opstrukcija (prekid, blokada) prolaska sadržaja creva može nastati kao  posledica postojanja spazma (grča), priraslica ili drugih razloga koji  mogu dovesti do nastanka abdominalnih kolika (bolova), abdominalne  distenzije i povraćanja. Ukoliko dođe do nastanka ovih stanja biće  potrebno da se plasira nazogastrična sonda i prekine unos hrane i  tečnosti preko usta.
• Može postojati potreba da hirurg nakon  započinjanja procedure laparoskopskom tehnikom nastavi operaciju  otvorenom hirurškom metodom.
• Komplikacije koje potencijalno mogu  nastati ubrzo nakon operacije su: retrakcija kolostome koja nastaje kao  posledica povlačenja debelog creva u trbuh.
• Komplikacije koje nastaju kasnije uključuju: suženje (stenozu) kolostome ili prolaps kolostome.
•  Nastanak kile u prostoru oko stome je česta komplikacija. Veoma retko  kila može dovesti do opsrtukcije creva. Najčešće su kile koje nastaju  veoma male i nije potrebno hirurško lečenje.

PRIPREMA

• Pre operacije može biti potrebno da: prestanete sa uzimanjem  određenih lekova (možete prekinuti uzimanje lekova samo nakon  konsultacije sa lekarom); ne smete jesti i piti tečnost 8-12 sati pre  procedure; popijete sredstvo za olakšavanje pražnjenja creva ili uradite  klistir (potrebno je da pratite instrukcije lekara); uzmete antibiotik  (kako bi se sprečila infekcija bakterijama koje se normalno nalaze u  debelom crevu). Ukoliko se formiranje kolostomi obavlja hitno, nije  moguća adekvatna priprema za operaciju.

OPORAVAK

• Medicinsko osoblje HealthMedic-a će Vam nakon operacije objasniti  kako da praznite i menjate kese u kojima se prazni sadržaj iz kolostome.  Medicinsko osoblje će se potruditi da pre otpusta iz naše bolnice  samostalno savladate ove radnje.
• Pacijenti se ohrabruju da se što  ranije nakon operacije atkiviraju (prvo da sede u krevetu, nakon toga da  šetaju). Hirurški konci se najčešće skidaju nakon 7-14 dana.
•  Potrebno je da bar 6 nedelja nakon operacije izbegavate dizanje tereta i  obavljanje naporne fizičke aktivnosti. Dve nedelje nakon operacije  (ponekad i kasnije) moći ćete da upravljate motornim vozilom.
•  Preporučuje se da uzimate količinski manje obroke, češće tokom dana, da  izbegavate začinjenu hranu i hranu bogatu biljnim vlaknima bar prvih  nedelja nakon operacije. Kontrolni pregled se obavlja najčešće nakon 2  nedelje od operacije (po potrebi i ranije).

ŠTA JE PROKTOKOLEKTOMIJA?

Proktokolektomija je hirurška procedura kojom se uklanja debelo crevo (kolon), rektum i anus. Postoji otvorena (klasična) i laparoskopska  proktokolektomija.  Najčešće se (ukoliko je moguće) izvodi laparoskopska  proktokolektomija.  Zajedno se uklanjaju i krvni sudovi i limfni čvorovi  ovog dela  gastrointestinalnog trakta. Nakon toga hirurg uz pomoć dela  tankog  creva (ileuma) pravi ileostomu na desnoj strani trrbuha. Uzorci  delova  creva šalju se na patohistološku analizu. Operacija traje 3-4  sata.  Boravak u bolnici nakon laparoskopskeoperacije iznosi 5-7 dana, a  nakon  otvorene operacije iznosi 7-10 dana (po potrebi i duže).

INDIKACIJE / ZAŠTO SE RADI?

Proktokolektomija  se koristi u cilju lečenja Kronove bolesti,  ulceroznog kolitisa,  familijarne adenomatozne polipoze creva, raka  debelog creva.

KAKO SE IZVODI?

• Najčešće se izvodi laparoskopska operacija. Uz pomoć specijalnih hirurških instrumenata i instrumenta sa video kamerom na vrhu  (laparoskopom) koji se uvode kroz male rezove na trbuhu uklanjaju se   debelo crev (kolon), rektum i anus zajedno sa krvnim sudovima tog dela   creva i limfnim čvorovima. Nakon toga hirurg uz pomoć dela tankog creva (ileuma) pravi ileostomu na desnoj strani trrbuha. Uzorci delova creva šalju se na patohistološku analizu.

POTENCIJALNI RIZICI

• Kao i svaka operacija i ova je praćena rizikom od nastanka određenih komplikacija. Tokom boravka u bolnici nosićete specijalne kompresivne čarape i dobijati injekcije koje se daju pod kožu  (subkutano) u cilju sprečavanja nastanka krvnih ugrušaka (tromboze). Veoma retko dolazi do krvarenja ili infekcije.
• Ponekad može doći do  curenja sadržaja u  nivou stome. Rizik od curenja sadržaja najveći je  kod osoba koje imaju  Kronovu bolest ili uzimaju kortikosteroide. Ukoliko  dođe do ove  komplikacije može biti potrebno da uzimate antibiotike kako  bi se curenje smanjilo ili može biti potrebno da doktor plasira  drenažni  kateter kroz trbušni zid uz pomoć kog se evakuiše tečnost.
• Ponekad  može biti potrebno više vremena da se funkcija creva vrati u normalu,  ukoliko do toga ne dođe može nastati stanje koje se naziva ileus, koje  može isprovocirati nastanak distenzije creva i povraćanja.  pstrukcija  (prekid, blokada) prolaska sadržaja creva može nastati kao posledica postojanja spazma (grča), priraslica ili drugih razloga koji mogu dovesti do nastanka abdominalnih kolika (bolova), abdominalne distenzije i povraćanja. Ukoliko dođe do nastanka ovih komplikacija mže   biti potrebno da se plasira nazogastrična sonda i prekine unos hrane i tečnosti preko usta.
• Može postojati potreba da hirurg nakon započinjanja procedure laparoskopskom tehnikom nastavi operaciju otvorenom hirurškom metodom.

PRIPREMA

• Pre operacije može biti potrebno da: prestanete sa uzimanjem određenih lekova (možete prekinuti uzimanje lekova isključivo nakon  konsultacije  sa lekarom); ne smete jesti i piti tečnost 8-12 sati pre  procedure;  popićete sredstvo za olakšavanje pražnjenja creva ili uradite klistir (potrebno je da pratite instrukcije lekara); uzmete antibiotik  (kako bi  se sprečila infekcija bakterijama koje se normalno nalaze u  debelom crevu). Ukoliko se kolektomija radi hitno, nije moguća adekvatna   priprema za operaciju.

OPORAVAK

• Ponekad hirurg nakon operacije stavlja abdominalni dren (cevčicu koja prolazi kroz trbušni zid i kroz koju se evakuiše sadržaj iz trbušne  duplje). Abdominalni dren se najčešće uklanja nakon nekoliko dana. U konsultaciji sa lekarom nakon operacije možete uzeti lekove protiv bolova.
• Najveći broj pacijenata ubrzo nakon operacije može da jede i da pije. Pacijenti se ohrabruju da se što ranije nakon operacije atkiviraju (prvo da sede u krevetu, nakon toga da šetaju). Hirurški konci se najčešće skidaju nakon 7-14 dana.
• Potrebno je da bar 6 nedelja nakon operacije izbegavate dizanje tereta i obavljanje naporne fizičke aktivnosti. Dve nedelje nakon operacije (ponekad i kasnije) moći  ćete da upravljate motornim vozilom.
• Preporučuje se da uzimate  količinski manje obroke, češće tokom dana, da izbegavate začinjenu hranu i hranu bogatu biljnim vlaknima bar prvih nedelja nakon operacije. Kontrolni pregled se obavlja najčešće nakon 2 nedelje od operacije (po potrebi i ranije).

ŠTA JE DESNA HEMIKOLEKTOMIJA?

Desna  hemikolektomija je hirurška procedura kojom se uklanja desna  polovina  debelog creva. Najčešće se izvodi kod pacijenata sa rakom  debelog  creva, Kronovom bolešču ili divertikulozom. Postoji otvorena  (klasična)  i laparoskopska desna hemikolektomija. Najčešće se, ukoliko  je moguće,  izvodi laparoskopska procedura. Uzorci delova creva koji se  uklanjaju  šalju se na patohistoločku analizu kako bi se potvrdilo  postojanje  određenog stanja ili bolesti. Operacija najčešće traje oko 2  sata.  Boravak u bolnici nakon otvorene operacije iznosi 5-7 dana, a  nakon  laparoskopske operacije iznosi 1-5 dana (po potrebi i duže).

INDIKACIJE / ZAŠTO SE RADI?

Desna  hemikolektomija koristi se u cilju lečenja ili sprečavanja  sledećih  bolesti debelog creva: krvarenja, opstrukcije (blokiranja  proslaska  sadržaja) debelog creva, raka debelog creva, Kronove bolesti,   ulceroznog kolitisa, divertikulitisa ili u sklopu preventivne  hirurgije.

KAKO SE IZVODI?

• Najčešće se  izvodi laparoskopska operacija. Uz pomoć specijalnih  hirurških  instrumenata i instrumenta sa video kamerom na vrhu  (laparoskopom) koji  se uvode kroz male rezove na trbuhu uklanjaju se  desna polovina  debelog creva, deo ili ceo transverzalni kolon  (horizontalno položen  deo debelog creva) i završni deo tankog creva  zajedno sa krvnim  sudovima tog dela creva i limfnim čvorovima. Nakon  toga hirurg pravi  spoj (anastomozu) između tankog creva i preostalog  dela debelog creva.  Za ovu vrstu operacije najčešće nije potrebno  pravljenje stome (otvora  preko kog se sadržaj debelog creva prazni u  spoljašnju sredinu). Uzorci  delova creva šalju se na patohistološku  analizu.

POTENCIJALNI RIZICI

•  Kao i svaka operacija i ova je praćena rizikom od nastanka  određenih  komplikacija. Tokom boravka u bolnici nosićete specijalne  kompresivne  čarape i dobijati injekcije koje se daju pod kožu  (subkutano) u cilju  sprečavanja nastanka krvnih ugrušaka (tromboze).  Veoma retko dolazi do  krvarenja ili infekcije.
• Ponekad može doći do  curenja sadržaja u  nivou spoja (anastomoze) creva. Rizik od curenja  sadržaja najveći je  kod osoba koje imaju Kronovu bolest ili uzimaju  kortikosteroide.  Ukoliko dođe do ove komplikacije može biti potrebno da  uzimate  antibiotike kako bi se curenje smanjilo ili može biti potrebno  da  doktor plasira drenažni kateter kroz trbušni zid uz pomoć kog se   evakuiše tečnost.
• Ponekad može biti potrebno više vremena da se   funkcija creva vrati u normalu, ukoliko do toga ne dođe može nastati   stanje koje se naziva ileus, koje može isprovocirati nastanak  distenzije  creva i povraćanja. Opstrukcija (prekid, blokada) prolaska  sadržaja  creva može nastati kao posledica postojanja spazma (grča),  priraslica  ili drugih razloga koji mogu dovesti do nastanka  abdominalnih kolika  (bolova), abdominalne distenzije i povraćanja.  Ukoliko dođe do nastanka  ovih stanja biće potrebno da se plasira  nazogastrična sonda i prekine  unos hrane i tečnosti preko usta.
• Može postojati potreba da hirurg nakon započinjanja procedure laparoskopskom tehnikom nastavi sa otvorenom hirurškom metodom.

PRIPREMA

•  Pre operacije može biti potrebno da: prestanete sa uzimanjem  određenih  lekova (možete prekinuti uzimanje lekova samo nakon  konsultacije sa  lekarom); ne smete jesti piti tečnost 8-12 sati pre  procedure; popijete  sredstvo za olakšavanje pražnjenja creva ili uradite  klistir (potrebno  je da pratite instrukcije lekara); uzmete antibiotik  (kako bi se  sprečila infekcija bakterijama koje se normalno nalaze u  debelom  crevu). Ukoliko se kolektomija radi hitno, nije moguća adekvatna   priprema za operaciju.

OPORAVAK

• Ponekad  hirurg nakon operacije stavlja abdominalni dren (cevčicu  koja prolazi  kroz trbušni zid i kroz koju se evakuiše sadržaj iz trbušne  duplje).  Abdominalni dren se najčešće uklanja nakon nekoliko dana. U   konsultaciji sa lekarom nakon operacije možete uzeti lekove protiv   bolova.
• Najveći broj pacijenata ubrzo nakon operacije može da jede  i  da pije. Pacijenti se ohrabruju da se što ranije nakon operacije   atkiviraju (prvo da sede u krevetu, nakon toga da šetaju). Hirurški   konci se najčešće skidaju nakon 7-14 dana.
• Potrebno je da bar 6   nedelja nakon operacije izbegavate dizanje tereta i obavljanje naporne   fizičke aktivnosti. Dve nedelje nakon operacije (ponekad i kasnije)  moći  ćete da upravljate motornim vozilom.
• Preporučuje se da  uzimate  količinski manje obroke, češće tokom dana, da izbegavate  začinjenu hranu  i hranu bogatu biljnim vlaknima bar prvih nedelja nakon  operacije.  Kontrolni pregled se obavlja najčešće nakon 2 nedelje od  operacije (po  potrebi i ranije).